API چیست؛ آشنایی با API و نحوه کار آن!

API یا رابط برنامه‌نویسی کاربردی، یکی از مهم‌ترین ابزارهای ارتباطی در دنیای دیجیتال است که به برنامه‌ها و سرویس‌های مختلف امکان می‌دهد به‌صورت یکپارچه و هماهنگ با هم کار کنند. از اپلیکیشن‌های موبایل و وب‌سایت‌ها گرفته تا دستگاه‌های هوشمند و IOT، همه این سیستم‌ها برای تعامل و تبادل داده‌ها از API‌ها استفاده می‌کنند. به کمک API، توسعه‌دهندگان می‌توانند با دسترسی به داده‌ها و قابلیت‌های سایر نرم‌افزارها، تجربه‌های کاربری جدید و کارآمدی را ایجاد کنند، بدون اینکه نیازی به دانستن جزئیات فنی آن سیستم‌ها داشته باشند. این مطلب به شما کمک می‌کند تا با این که API چیست، انواع و کاربردهای آن و نحوه عملکرد API آشنا شوید و درک بهتری از اهمیت آن در فناوری‌های امروز پیدا کنید.

API چیست؟

API یا «رابط برنامه‌نویسی کاربردی» (Application Programming Interface) مجموعه‌ای از قوانین و پروتکل‌هاست که به نرم‌افزارها و برنامه‌ها اجازه می‌دهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و داده‌ها را به صورت سازمان‌یافته و کارآمد تبادل کنند. API به‌طور کلی یک پل ارتباطی بین دو نرم‌افزار یا سیستم متفاوت است و به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد بدون نیاز به آگاهی از جزئیات داخلی سیستم‌های دیگر، به اطلاعات و خدمات آن‌ها دسترسی داشته باشند.

به زبان ساده‌تر، API مجموعه‌ای از دستورات، توابع و قوانین است که یک برنامه می‌تواند برای برقراری ارتباط با نرم‌افزار یا سرویس دیگری از آن‌ها استفاده کند. این فرایند به شکل کدهای از پیش تعریف‌شده انجام می‌شود و توسعه‌دهندگان با استفاده از این دستورات می‌توانند به‌راحتی داده‌ها را از سرویس‌های دیگر دریافت، ارسال یا تغییر دهند.

برای نمونه، وقتی شما از یک اپلیکیشن آب و هوا استفاده می‌کنید و اطلاعات هواشناسی را مشاهده می‌کنید، این اپلیکیشن از API سرویس هواشناسی استفاده می‌کند تا داده‌های آب و هوا را از سرور دریافت کند و به شما نمایش دهد.

به طور خلاصه، API ها به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند تا برنامه‌های کاربردی متنوعی ایجاد کنند که بتوانند به شکل استاندارد و بدون نیاز به دانستن جزئیات فنی داخلی سرویس‌های دیگر با آن‌ها ارتباط برقرار کنند.

تاریخچه  API چیست؟

تا اینجا فهمیدیم که api مخفف چیست و برای چه مواردی استفاده می‌شود. برای اینکه نقش API‌ها در زندگی‌مان را به‌خوبی درک کنیم، باید با نحوه تکامل‌شان آشنا شویم. چند دهه است که API‌ها به زندگی ما انسان‌ها وارد شده‌اند. در‌واقع، API‌ها برای اولین‌بار در دهه ۲۰۰۰ شکل گرفتند. از آن زمان تاکنون، تاریخچه API به ۵ مرحله زیر تقسیم می‌شود:

 API‌های تجاری

در اوایل دهه ۲۰۰۰، web API‌ها به‌عنوان ابزاری مفید برای استارت آپ‌های تازه تاسیس ظاهر شدند و به این مشاغل کمک کردند که خدمات و محصولات‌شان را به‌صورت آنلاین در‌دسترس عموم قرار دهند. از طرف دیگر، شرکا و فروشندگان شخص ثالث نیز با کمک web API توانستند دسترسی به پلتفرم‌های خود را افزایش دهند. در این دوره، شرکت‌هایی نظیر Salesforce، eBay و Amazon از API‌ها کمک گرفتند.

Social media API‌ها

در اواسط دهه ۲۰۰، شرکت‌هایی مانند فیسبوک، توییتر، فلیکر و غیره به‌تدریج به‌عنوان رسانه‌های اجتماعی ظاهر شدند. این شرکت‌ها با کمک API‌ها توانستند نحوه اشتراک‌گذاری اطلاعات با دیگران را متحول کنند. به‌عنوان مثال، فیسبوک یک API با نسخه 1.0 را در آگوست ۲۰۰۶ راه‌اندازی کرد که با کمک آن، کار‌هایی نظیر دسترسی به دوستان، عکس‌ها، رویداد‌ها و اطلاعات پروفایل کاربران ساده‌تر شده بود.

Cloud API‌ها

شرکت آمازون در سال ۲۰۰۶ یک فضای ذخیره‌سازی ساده به نام S3 را معرفی کرد که نقطه عطف مهمی در تاریخ API‌ها بود. S3 را به‌عنوان یک سیستم ذخیره‌سازی اولیه می‌شناسند که در آن، منابع از طریق API و CLI قابل‌دسترسی است و مدل پرداخت مناسبی برای کسب درآمد سازمان‌ها دارد. ۶ ماه پس از معرفی S3، آمازون EC2 (یا همان Amazon Elastic Compute) را منتشر کرد. توسعه‌دهندگان با کمک EC2 توانستند از web API‌ها برای استقرار زیرساخت‌هایی که نسل بعدی اپلیکیشن‌ها را تامین می‌کند، استفاده کنند. هم S3 و هم EC2 نقش مهمی در توسعه اپلیکیشن‌های امروزی ایفا می‌کنند.

 API‌هایی برای اپلیکیشن‌های موبایل

با معرفی آیفون اپل و اندروید گوگل در سال ۲۰۰۷، مردم قادر بودند تا یک موتور جستجوی همه‌کاره را در جیب خود جای داده و به هر نقطه‌ای جابجا کنند. از این زمان بود که اپلیکیشن‌های موبایل که توسط API ‌ها پشتیبانی می‌شوند وارد بازار شدند.

 API‌ها برای دستگاه‌های متصل به‌هم

در سال 2010 بود که برخی از توسعه‌دهندگان از API‌ها برای اتصال اشیا روزمره (مانند دوربین، حسگر و غیره) به فضای ابری استفاده کردند. نسل بعدی دستگاه‌هایی که شامل Fitbit، Nest، Alexa از این API‌ها استفاده می‌کنند و می‌توانند داده‌ها، رسانه‌ها، محتوا و سایر منابع دیجیتالی را به انواع دستگاه‌ها و فضا‌های مختلف ارسال و دریافت کنند.

نحوه کار API به چه صورت است؟

در ‌بخش قبل با تعریف API آشنا شدیم. اما این واسط چطور کار می‌کند و اصلا چرا برای ما مهم است؟ اساس کار همه API‌ها، اشتراک‌گذاری داده‌ها بین دستگاه‌ها، سیستم‌ها و اپلیکیشن‌های مختلف است و این کار را از طریق یک چرخه درخواست (request) و پاسخ (response) انجام می‌دهند. همان‌طور که در شکل بالا مشاهده می‌کنید، درخواست به API ارسال می‌شود و API نیز داده‌ها را بازیابی کرده و به کاربر برمی گرداند. در ادامه، مولفه‌های شکل بالا و عملکرد هر کدام را به‌طور مفصل شرح می‌دهیم و با یکدیگر بررسی می‌کنیم که چگونه API کار می‌کند:

１.سرویس‌گیرنده یا همان کلاینت API (client)

Client مکالمه را با ارسال درخواست به سرور API شروع می‌کند. این درخواست به روش‌های مختلفی شروع می‌شود. به‌عنوان مثال، کاربر می‌تواند با وارد کردن یک عبارت جستجو یا کلیک کردن بر روی یک دکمه، درخواست API را شروع کند. همچنین، درخواست‌های API می‌توانند توسط رویداد‌های خارجی مانند اعلان از یک اپلیکیشن دیگر فعال شوند.

２.درخواست API (request)

درخواست API بسته به نوع API رفتار متفاوتی دارد و معمولا هر درخواست شامل اجزای زیر است:

• نقطه پایانی (Endpoint): یک Endpoint‌ در API، همان URL‌های اختصاصی‌ای است که دسترسی به یک منبع خاص را فراهم می‌کند. به‌عنوان مثال، عبارت (/articles) یک نقطه پایانی در یک اپلیکیشن وبلاگ‌نویسی است که شامل منطق پردازش همه درخواست‌های مرتبط با مقالات می‌شود.
• روش (Method): روش نشان‌دهنده نوع عملیاتی است که کلاینت مایل است بر روی یک منبع مشخص انجام دهد. به‌عنوان مثال، REST API‌ها از طریق روش‌های استاندارد HTTP که اقدامات معمولی مانند بازیابی، ایجاد، بروزرسانی و حذف داده‌ها را انجام می‌دهند، قابل‌دسترسی هستند.
• پارامتر‌ها (Parameters): به متغیر‌هایی که به یک نقطه پایانی API ارسال می‌شوند تا دستورالعمل‌های خاصی را برای پردازش API ارائه کنند، پارامتر گفته می‌شود. پارامتر‌ها در یک درخواست API، به‌عنوان بخشی از URL و در رشته query یا در بدنه درخواست جای می‌گیرند. به‌عنوان مثال، نقطه پایانی یک API وبلاگ‌نویسی می‌تواند پارامتر «topic» باشد که از این پارامتر برای دسترسی و بازگرداندن مقالات در یک موضوع خاص استفاده می‌شود.
• هدر‌های درخواست (header): این هدر‌ها همان جفت‌های کلید-مقدار هستند که جزئیات بیشتری در مورد درخواست (مانند نوع محتوا، اعتبار‌نامه‌های احراز هویت و غیره) ارائه می‌کنند.
• بدنه درخواست (body): بدنه همان ‌بخش اصلی درخواست است و شامل داده‌های واقعی‌ای است که از آن‌ها برای ایجاد، بروزرسانی و یا حذف یک منبع استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، در‌صورتی که قصد ایجاد یک مقاله جدید در یک اپلیکیشن وبلاگ‌نویسی را دارید، بدنه درخواست‌تان می‌تواند شامل محتوا، عنوان و نام نویسنده مقاله باشد.

３. سرور API (server)

در این مرحله، کلاینت API درخواست را به سرور API می‌فرستد. این سرور، مسئولیت رسیدگی به احراز هویت، اعتبار‌سنجی داده‌های ورودی و همچنین بازیابی یا دستکاری داده‌ها را بر‌عهده دارد.

４.پاسخ API (response)

 در پایان، سرور API یک پاسخ را برای کلاینت ارسال می‌کند. پاسخ‌ها معمولا شامل اجزای زیر هستند:

• کد وضعیت (Status code): کد‌های وضعیت HTTP همان کد‌های ۳ رقمی‌ای هستند که نتیجه درخواست API را نشان می‌دهند. از رایج‌ترین کد‌های وضعیت می‌توان به کد 200 OK که نشان دهنده موفقیت برگرداندن داده‌های درخواستی توسط سرور است، اشاره کرد. کد‌های دیگری نظیر 201 Created که برای نشان دادن ایجاد منبع جدید توسط سرور و یا کد 404 Not Founded که برای عدم موفقیت سرور در پیدا کردن اطلاعات درخواستی استفاده می‌شوند نیز وجود دارند که تمام این کد‌ها یک وضعیت را نشان می‌دهند.
• هدر‌های پاسخ (header): این هدر‌ها شبیه به هدر‌های درخواست هستند، با این تفاوت که از آن‌ها برای ارائه اطلاعات اضافی درباره پاسخ سرور استفاده می‌شود.
• بدنه پاسخ (body): شامل داده‌ها یا همان محتوای واقعی است که کلاینت درخواست کرده است. در‌صورت بروز مشکل، بدنه می‌تواند شامل یک پیام خطا باشد.

برای اینکه عملکرد API را بهتر درک کنید، تصور کنید که API یک رستوران است. در این مثال، مشتریان همان کاربرانی هستند که با پیشخدمت در ارتباط‌اند و به او می‌گویند که چه سفارشی دارند. پیشخدمت در اینجا نقش کلاینت را بازی می‌کند و پس از دریافت سفارش مشتری، آن را به دستورالعمل‌های ساده برای ارسال به آشپزخانه ترجمه می‌کند. کارکنان آشپزخانه نیز نقش سرور API را دارند و سفارشات را مطابق با مشخصات هر مشتری ایجاد کرده و آن را به گارسون تحویل می‌دهند تا گارسون به مشتری تحویل دهد.

انواع API چیست؟

 دسته‌بندی های بسیار زیادی برای انواع API وجود دارد. برای مثال، ما در اینجا API‌ها را بر‌اساس نوع کاربرانی که به آن‌ها دسترسی دارند دسته‌بندی کرده‌ایم:

API‌های خصوصی (Private APIs)

 از این نوع API‌ها که به آن‌ها API داخلی (internal API) نیز گفته می‌شود، در اتصال اجزای مختلف نرم‌افزار‌ها در یک سازمان استفاده می‌شود و اشخاص شخص ثالث نمی‌توانند به آن‌ها دسترسی داشته باشند. برای مثال، یک برنامه شبکه اجتماعی مانند فیسبوک از یک API خصوصی که گردش کار ورود به سیستم را کنترل می‌کند، یک API خصوصی دیگر که فید‌های خبری را مدیریت می‌کند، یک API خصوصی دیگر که برای تسهیل ارتباط کاربران طراحی شده‌است و بسیاری از API‌های دیگر ساخته می‌شود. هر اپلیکیشن می‌تواند شامل ده‌ها و صد‌ها API خصوصی باشد.

API‌های عمومی (Public APIs)

 این نوع API ‌ها برای ایجاد دسترسی عمومی به داده‌ها، عملکرد‌ها یا خدمات مختلف استفاده می‌شوند و توسعه‌دهندگان می‌توانند آن‌ها را در اپلیکیشن‌های خود ادغام کنند. برخی از این API‌ها به‌صورت رایگان و برخی دیگر در ازای پرداخت پول در‌دسترس قرار دارند. رابط Stripe یک نمونه از API عمومی است که در برنامه‌های تجارت الکترونیک برای پردازش پرداخت آسان استفاده می‌شود.

API‌های شریکی (Partner APIs)

 این API‌ها برای اشتراک‌گذاری داده‌ها یا عملکرد‌ها بین دو یا چند شرکت مورد‌استفاده قرار می‌گیرند. API‌های پارتنر مانند API‌ها خصوصی برای عموم در‌دسترس نیستند و برای ایجاد امنیت سطح بالا از مکانیسم‌های احراز هویت قوی استفاده می‌کنند.

انواع پروتکل‌های API

ما همچنین می‌توانیم API‌ها را از نظر نوع پروتکل نیز دسته‌بندی کنیم. پروتکل API شامل قوانینی است که تعیین می‌کند یک API چه اطلاعاتی را می‌تواند با مشتریان به اشتراک بگذارد و چگونه داده‌ها را به اشتراک بگذارد. RPC، SOAP و REST از جمله محبوب‌ترین پروتکل‌های API هستند که امروزه بیشترین استفاده را دارند. در ادامه به جزئیات بیشتری از هر یک از این پروتکل‌ها خواهیم پرداخت.

Remote Procedure Call (RPC)

پروتکل RPC ساده‌ترین پروتکل در بین این سه معماری است. برخلاف REST و SOAP که انتقال داده‌ها را تسهیل می‌کند، API‌های RPC فرآیندها را فراخوانی می‌کنند. به عبارت دیگر اسکریپت‌ها را روی سرور اجرا می‌کنند. API‌های RPC ممکن است از JSON یا XML در تماس‌های خود استفاده کنند.

Service Object Access Protocol (SOAP)

SOAP پروتکلی برای انتقال داده‌ها در سراسر شبکه است و می‌توان از آن برای ساخت API استفاده کرد. SOAP دقیقاً نحوه ارسال پیام‌ها و مواردی که باید در آنها گنجانده شود را مشخص می‌کند. این مورد باعث می‌شود که API‌های SOAP ایمن‌تر از API‌های REST باشند.

Representational State Transfer (REST)

امروزه اکثر API‌های وب بر روی REST ساخته شده‌اند. REST شامل مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها برای API‌های مقیاس‌پذیر، سبک و آسان برای استفاده است. REST API یک API است که از دستوالعمل‌های REST پیروی می‌کند و برای انتقال داده‌ها از سرور به مشتری درخواست کننده استفاده می‌شود.

به طور خلاصه دستورالعمل‌های REST API شامل موارد زیر است:

• جداسازی Client-Server: تمامی‌ تعاملات کلاینت سرور باید به صورت درخواستی از سوی مشتری و به دنبال آن پاسخی از سوی سرور باشد.
• رابط یکنواخت: همه درخواست‌ها و پاسخ‌ها باید از HTTP به عنوان پروتکل ارتباطی استفاده کنند و به روش خاصی فرمت‌بندی شوند تا از سازگاری بین کلاینت و سرور اطمینان حاصل شود.
• مستقل بودن: هر تعامل کلاینت سرور باید مستقل از تعامل‌های دیگر باشد. سرور هیچ داده‌ای از درخواست‌های مشتری ذخیره نمی‌کند و چیزی از تعاملات گذشته را به خاطر نمی‌آورد.
• سیستم لایه‌ای: درخواست‌ها و پاسخ‌ها باید همیشه به یک شکل قالب‌بندی شوند، حتی زمانی که از طریق سرورهای میانی بین مشتری و API ارسال می‌شوند.
• Cacheable: با استفاده از این دستورالعمل‌ها، API‌های REST را می‌توان برای انتقال سریع، آسان و ایمن داده استفاده کرد و آنها را به یک انتخاب محبوب در میان توسعه دهندگان تبدیل کرد.

web API چیست؟

نوع دیگری از معماری API‌ها وب هوک (Webhook) است. از Webhook‌ها برای پیاده‌سازی معماری‌های رویداد‌محور (event-driven) استفاده می‌شود. در این معماری، درخواست‌ها به‌صورت خودکار در پاسخ به محرک‌های مبتنی بر رویداد ارسال می‌شوند.

به‌عنوان مثال، زمانی که یک رویداد خاص در یک اپلیکیشن رخ می‌دهد، اپلیکیشن می‌تواند یک درخواست HTTP را به یک URL از پیش پیکربندی‌شده Webhook با داده‌های رویداد مربوطه در درخواست، ارسال کند. در مرحله بعد، سیستمی که Webhook را دریافت می‌کند، قادر است که رویداد را پردازش کرده و اقدام مناسب را انجام دهد.

GraphQL چیست؟

GraphQL یک زبان کوئری (query) منبع‌باز و رایگان است که کلاینت‌ها با استفاده از آن می‌توانند بدون زنجیره درخواست‌های متعدد، با یکدیگر با یک نقطه پایانی API واحد تعامل داشته باشند. با استفاده از این معماری، تعداد رفت و برگشت بین کلاینت و سرور کاهش می‌یابد. اپلیکیشن‌هایی که می‌توانند روی اتصالات شبکه‌های کند یا غیر‌قابل‌اعتماد اجرا شوند، از این معماری API استفاده می‌کنند.

تفاوت بین REST API و API چیست؟ 

RESTAPI (مخفف عبارت Representational State Transfer) یکی از انواع معماری‌های رایج API است. در ‌بخش قبلی، API‌ها را از لحاظ نوع کاربری‌شان دسته‌بندی کردیم. اگر بخواهیم API‌ها را از لحاظ نوع معماری دسته‌بندی کنیم به 5 دسته REST، SOAP، GraphQL، Webhooks و Grpc می‌رسیم. در‌واقع، تفاوت بین API و REST API معنا ندارد و REST نوعی معماری از API است.

REST محبوب‌ترین معماری API برای انتقال داده‌ها از طریق اینترنت است. در بستر RESTful، منابع از طریق نقاط پایانی در‌دسترس هستند و عملیات بر روی منابع با روش‌های استاندارد HTTP نظیر PUT، POSH، GET و DELETE انجام می‌شود.

ویژگی اصلی REST API این است که بدون تابعیت است و در‌نتیجه، سرور‌ها داده‌های کلاینت را بین درخواست‌ها ذخیره نمی‌کنند. از مزایای این معماری می‌توان به یکپارچه‌سازی  نوآوری، امکان گسترش کسب‌و‌کار و سهولت نگهداری اشاره کرد.

چگونه یک API بسازیم؟

شاید برایتان سوال پیش آمده که نحوه ایجاد یک API چیست و آیا همه افراد می‌توانند یک API بسازند؟ برای ساخت یک API قابل‌اعتماد و کاربردی، به تلاش و کسب تجربه نسبتا زیادی نیاز دارید. در اینجا، ۵ مرحله اصلی ساخت و طراحی یک API را برایتان شرح می‌دهیم:

１.برنامه‌ریزی برای ساخت API

قبل از اینکه دست‌به‌کار شوید، باید یک طرح اولیه از API مورد‌نظرتان که شامل مشخصات کامل است را وارد کاغذ کنید. پس از مشخص کردن اهداف و مشخصات API، باید مطمئن شوید که API شما به استاندارد‌های فعلی توسعه API  پایبند خواهد بود.

２.شروع ساخت API

طراحان API در قدم اول، کد‌های API خود را با استفاده از بویلر پلیت (boilerplate) نمونه‌سازی می‌کنند. برای اینکه از بویلر پلیت یک API بسازید، باید بدانید که برنامه‌نویسی api چیست و چطور انجام می‌شود. پس از اینکه نمونه اولیه ساخته شد، توسعه‌دهندگان آن را با مشخصات داخلی مورد‌نظرشان شخصی‌سازی می‌کنند.

３.تست API

تست API برای شناسایی و رفع باگ‌ها و نقص‌های نرم‌افزاری انجام می‌شود. استراتژی‌های تست API شبیه به روش‌های تست نرم‌افزار بوده و تمرکز اصلی بر اعتبارسنجی پاسخ‌های سرور است. نحوه تست api به‌صورت زیر است:

• ایجاد چند درخواست به نقاط پایانی برای آزمایش عملکرد API
• نوشتن تست‌های واحد برای بررسی منطق و صحت عملکرد API
• شبیه‌سازی حملات سایبری برای تست امنیت API

４. مستند‌سازی API

با اینکه تمام API‌ها خود‌توضیحی (self-explanatory) هستند، اما توسعه‌دهندگان از اسناد API به‌عنوان یک راهنما برای بهبود قابلیت‌های آن استفاده می‌کنند. در معماری‌های سرویس‌گرا (service-oriented) API‌های مستندی که طیف وسیعی از توابع و موارد استفاده را توضیح می‌دهند، از محبوبیت بالا‌تری برخوردار‌‌ند.

５.بازاریابی API

شاید برایتان جالب باشد که در دنیای نرم‌افزار نیز مانند دنیای واقعی، بازار‌های زیادی برای خرید و فروش API وجود دارد. با لیست کردن API خود و ارائه آن در وب‌سایت‌های معتبر، می‌توانید از فروش آن به درآمد خوبی برسید.

کاربردهای API چیست؟

همانطور که می‌دانید، API‌های بسیار زیادی وجود دارند که هر کدام برای کاربرد خاصی طراحی شده‌اند. می‌توانیم کاربرد‌های API‌ها را در موارد زیر خلاصه کنیم:

یکپارچه‌سازی با سیستم‌های داخلی و خارجی

یکی از رایج‌ترین دلایلی که باعث محبوبیت API‌ها در بین توسعه‌دهندگان شده‌است این است که با کمک API می‌توان ادغام یک سیستم با سیستم دیگر را به‌راحتی انجام داد. به‌عنوان مثال، می‌توانید از یک API‌ برای ادغام دو سیستم CRM (مدیریت ارتباط با مشتری) و سیستم اتوماسیون بازاریابی استفاده کنید. با این کار، زمانی که یک مشتری جدید به CRM اضافه می‌شود، سیستم شما به‌صورت خودکار یک ایمیل بازاریابی را برای او ارسال می‌کند

 اضافه کردن یا افزایش یک عملکرد

با استفاده از API می‌توانید عملکرد‌های بیشتری را در اپلیکیشن‌تان اضافه کنید تا تجربه کاربری مشتریان‌تان بهتر شود. به‌عنوان مثال، می‌توانید یک API مسیریابی را بر روی یک برنامه تحویل غذا پیاده‌سازی کنید تا کاربران بتوانند سفارش خود را در طول مسیر ردیابی کنند.

اتصال دستگاه‌های اینترنت اشیا (IoT) به یکدیگر

وجود API‌ها برای اکوسیستم اینترنت اشیا ضروری است، زیرا با کمک آن‌ها می‌توان انواع دستگاه‌ها نظیر لوازم خانگی، ساعت‌های هوشمند، ردیاب‌ها و غیره را به یکدیگر متصل کرد. در‌واقع، بدون API این دستگاه‌ها نمی‌توانند به فضای ابری متصل شوند و عملا مفهوم اینترنت اشیا از بین می‌رود.

ایجاد سیستم‌هایی با مقیاس‌پذیری بیشتر

از API‌ها به‌طور گسترده برای پیاده‌سازی معماری‌های مبتنی بر میکروسرویس استفاده می‌شود. در میکروسرویس‌ها، مجموعه‌ای از سرویس‌های کوچک وجود دارد که این سرویس‌ها با استفاده از API‌های خصوصی به یکدیگر متصل می‌شوند. هر میکروسرویس به‌صورت جداگانه مدیریت، مستقر و ارائه می‌شود و تیم‌ها می‌توانند سیستم‌های خود را به روشی کم هزینه‌تر و ایمن‌تر مقیاس کنند.

کاهش هزینه‌ها

خودکار‌سازی وظایف زمان‌بر مانند ارسال ایمیل‌ها، گزارش‌ها و اشتراک‌گذاری داده‌ها بین سیستم‌های مختلف توسط API، باعث شده که هزینه‌های عملیاتی تیم‌های توسعه به شدت کاهش یابد. در حال حاضر، انواع مختلفی از API‌های آماده و منبع‌باز وجود دارند که می‌توانید از آن‌ها برای ساخت API شخصی خود استفاده کنید.

بهبود امنیت و مدیریت

API‌ها باساده‌سازی جریان‌های کاری در سازمان‌ها، به بهبود مدیریت کمک می‌کنند. به‌عنوان مثال، با استفاده از API‌ها کاربران در زمان استفاده از سیستم ورود یا SSO می‌توانند از یک نام کاربری و رمز عبور برای ورود به چندین سیستم خود استفاده کنند. همچنین، می‌توان از API‌ها برای خودکارسازی و اعمال قوانین در سطح سازمان استفاده کرد.

نمونه‌هایی از کاربرد API 

با کمی دقت به دنیای اطراف، می‌توانید نمونه‌های واقعی کاربرد API را مشاهده کنید. در این ‌بخش،  نمونه‌هایی از کاربرد API در دنیای واقعی را معرفی کرده‌ایم:

Salesforce

Salesforce یک نرم‌افزار CRM مبتنی بر ابر است که مشتریان با کمک آن می‌توانند مشتریان دیگر را پیدا کرده و پس از برقراری ارتباط، با آن‌ها معامله کنند و یا خدماتشان را ارائه دهند. فضای کاری عمومی این نرم‌افزار شامل API‌های متعددی است.

Notion

Notion یک اپلیکیشن یادداشت‌برداری است که فضایی برای نوشتن، فکر کردن و برنامه‌ریزی کردن را برای کاربرانش فراهم کرده است. در این اپلیکیشن از انواع API‌ها برای ارائه راه‌حل‌های عملی و خودکار‌سازی وظایف استفاده می‌شود.

Discord

Discord یک پلتفرم اجتماعی است که امکان ارتباط صوتی-تصویری و برقراری ارتباط با دیگران را فراهم کرده است. این پلتفرم از API‌ها متعدد برای ارسال و دریافت انواع فایل‌ها و سفارشی کردن سرور‌های Discord استفاده می‌کند.

Pinterest

کاربران در فضای Pinterest می‌توانند تصاویر خود را با دیگران به اشتراک بگذارند و با سایر هنرمندان تعامل داشته باشند. API‌ها در این پلتفرم برای برقراری ارتباط موثر‌تر و ارائه مجموعه بی‌نظیری از ابزار‌های اشتراک‌گذاری مورد‌استفاده قرار می‌گیرند.

DoorDash

DoorDash پلتفرمی است که برای سفارش و تحویل غذا طراحی شده‌است. در این پلتفرم از API‌ها برای تحویل سریع‌تر و تدارک غذای مشتریان استفاده می‌شود.

منظور از API key چیست؟

در معماری API مفهومی به نام کلید داریم. اما API key در مفاهیم مرتبط با API چیست و چه کاربردی دارد؟ از کلید‌های API یا همان API key‌ها برای تایید برنامه یا اپلیکیشنی که فراخوانی را انجام می‌دهد، استفاده می‌شود. این کلید‌ها اپلیکیشن را شناسایی کرده و مطمئن می‌شوند که اپلیکیشن مورد‌نظر از حق دسترسی لازم برای برقراری فراخوانی API خاص برخوردار است.

این کلید‌ها به‌اندازه توکن‌های احراز هویت ایمن نیستند، اما امکان نظارت بر API در زمان جمع‌آوری داده‌ها را فراهم می‌کنن. شاید در زمان بازدید از یک وب‌سایت متوجه رشته طولانی از کاراکتر‌ها و اعداد در قسمت URL مرورگر شده باشید. این رشته کاراکتر همان کلید API است که وب‌سایت مورد‌نظر ار آن برای برای برقراری فراخوانی‌های داخلی API استفاده می‌کند.

تفاون وب سرویس و API چیست؟

در برخی از وب‌سایت‌ها، مفهوم API را در کنار وب سرویس آورده‌اند. اما تفاوت API با وب سرویس در چیست و این دو ابزار را چطور از یکدیگر تشخیص دهیم؟

API یک واسطه نرم‌افزاری است که امکان اتصال چندین اپلیکیشن را ممکن می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد که با استفاده از مجموعه‌ای از پروتکل API و تعاریف با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. کاربران با استفاده از API‌ها می‌توانند اپلیکیشن خود را بر‌اساس داده‌ها و عملکرد‌های مورد‌نظرشان بسازند. به‌عنوان مثال، می‌توان از یک API برای خودکارسازی تعامل با پایگاه داده استفاده کرد.

از طرف دیگر، وب سرویس برای اتصال نرم‌افزار‌های کاربردی بر روی ماشین‌های مختلف با پروتکل‌ها و استاندارد‌های باز، از شبکه جهانی وب استفاده می‌کند. در‌واقع، وب سرویس نوعی API است اما همه API‌ها وب سرویس نیستند. وب سرویس یکی از راه‌هایی است که می‌توان با استفاده از آن، API‌ها را پیاده‌سازی کرد.

مزایا و معایب استفاده از API چیست؟

برخی از رایج‌ترین مزایای API‌ها عبارتند از:

• اتوماسیون: از API‌ها برای خودکارسازی فرایند‌های تکراری و وقت‌گیر استفاده می‌شود. با اتوماسیون بهینه کارها، بهره‌وری در سازمان افزایش یافته و نیروی کار بر روی اهداف مهم‌تری متمرکز می‌شوند.
• نوآوری: توسعه‌دهندگان با کمک API‌ها می‌توانند از خلاقیت خود برای ایجاد عملکرد‌های جدید استفاده کنند.
• امنیت: با کمک API‌های امنیتی مانند احراز هویت، مجوز‌ها و غیره، دسترسی برای کاربران غیر‌مجاز محدود می‌شود و در‌نتیجه، می‌توان لایه‌های امنیتی بیشتری را به سیستم اضافه نمود.
• کاهش هزینه‌ها: با توجه به اینکه انواع مختلفی از API‌ها وجود دارند که به اتوماسیون و پیاده‌سازی زیرساخت‌های پیچیده کمک می‌کنند، هزینه‌های کلی پروژه کاهش می‌یابد.

با اینکه API‌ها مزایای فوق‌العاده‌ای دارند، اما نباید از معایب‌شان غافل شویم:

• خطرات امنیتی: در‌صورتی که API به‌درستی پیکربندی و نگهداری نشود، آسیب‌پذیری‌های امنیتی آن افزایش می‌یابد.
• نبود اسناد: در برخی مواقع، API فاقد اسناد است. مستندات خوب، سنگ بنای توسعه امن و صحیح یک اپلیکیشن است. در‌نتیجه، با نبود اسناد، حجم کاری تیم توسعه افزایش می‌یابد و ممکن است نتوانند اپلیکیشن را آن‌طور که باید پیکربندی کنند.
• هزینه زیاد: برخی از API‌ها دارای توان محاسباتی بالا و در‌نتیجه مصرف بالای انرژی سرور هستند.  

پستمن چیست؟

نرم افزار پستمن یک پلتفرم API برای ساخت و استفاده از API است که هر مرحله از چرخه عمر API‌ها را ساده‌تر کرده و به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا API‌های بهتری را در مدت‌زمان بسیار کمتری ایجاد کنند.

پلتفرم API یک سیستم نرم‌افزاری با ابزارها و فرآیندهای یکپارچه است که به تیم‌های توسعه اجازه می‌دهد تا API را به‌طور موثر‌تری بسازند و آن‌ها را مدیریت، منتشر و مصرف کنند. یک پلتفرم API به تولیدکنندگان API کمک می‌کند تا کل چرخه عمر API (از طراحی تا تولید و انتشار) را مدیریت کرده و در عین حال، به‌طور مستقیم با کاربران API ارتباط داشته باشند. پلتفرم‌های API از طریق یکپارچه‌سازی با ابزارهای مدیریت کد منبع، گذرگاه‌های CI/CD، زیرساخت‌های ابری یا سرور مجازی و راه‌حل‌های APM، گردش‌های کاری موجود را تکمیل کرده و آن را بهبود می‌بخشند و همچنین توسعه‌دهندگان را قادر می‌سازند تا راهبردهای راهبری و امنیتی API را ایجاد و پیاده‌سازی کنند.

جمع بندی

در این مطلب به این موضوع پرداختیم که API چیست و با کاربردها و نحوه کار آن آشنا شدیم. API یا رابط برنامه‌نویسی کاربردی (Application Programming Interface) به مجموعه‌ای از قوانین و پروتکل‌ها اشاره دارد که به نرم‌افزارها اجازه می‌دهد با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و داده‌ها را به صورت مؤثر و استاندارد به اشتراک بگذارند. API همچون پلی بین سیستم‌ها و برنامه‌ها عمل می‌کند و موجب می‌شود توسعه‌دهندگان بتوانند بدون نیاز به آگاهی از جزئیات داخلی دیگر سیستم‌ها، از اطلاعات و خدمات آن‌ها بهره ببرند. API‌ها انواع مختلفی دارند، از جمله API‌های عمومی، خصوصی و شریکی که هرکدام با کاربردهای متفاوتی برای ارتباط میان نرم‌افزارها مورد استفاده قرار می‌گیرند. در بستر وب، API‌ها نقش مهمی در انتقال داده‌ها دارند و معمولاً از پروتکل‌هایی مانند REST، SOAP و RPC پیروی می‌کنند. این واسط‌ها همچنین برای بسیاری از خدمات و امکانات اپلیکیشن‌های روزمره، از اپلیکیشن‌های آب و هوا تا سیستم‌های پیچیده اینترنت اشیا، به کار می‌روند. با پیشرفت API‌ها، ابزارها و پلتفرم‌هایی مانند Postman نیز برای مدیریت، تست و بهینه‌سازی API‌ها توسعه یافته‌اند که به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند API‌ها را به‌طور امن‌تر و بهینه‌تر طراحی و اجرا کنند.